Home
> 90th Commemoration > A Picture of The Crowd
A Picture of The Crowd
This picture was sent to me by Mr. Ron Goossen (the one sitting next to the morse-code operator, Mr. Frits). Now we have a better picture of the situation there at Radio Kootwijk at the moments. A nice picture :)
Categories: 90th Commemoration
Special Call
THE MALABAR PROJECT 
Look on this site for the deatils of the book Radio Malabar on the table
http://radiokootwijk.free.fr/index.php?file=boekbespreking.php
interesting site
Thank you very much for al the work you did at Malabar.
Hope to see you in 10 years!
73 Ben de PA2OLD
Hello, I found this website quite by accident. I am editing a video for someone who visited Indonesia in 2008 with her mother, who was born in Indonesia and wished to see the country of her youth once more.
I was looking at the map of Indonesia to see where they had been exactly, and suddenly I was reminded of a book that I read as a little girl. Funny enough it was called “The Radio Book for boys, part 1” (translated to English .. the original Dutch title was “Het Jongens Radioboek, deel 1”), written by Leonard de Vries. I believe it had once belonged to my grandfather: it was written in the 1940’s. I liked it nevertheless, because there was a strong sense of adventure to everything that the writer described. One of these things was – you might have guessed it! – the construction of the long-wave transmitter by C. de Groot.
I remember being impressed by the sense of sheer power and size that Mr. de Vries evoked in his description, and it has always stuck in my mind. Regrettably, I don’t have that book anymore. But it turns up on google searches here and there; and even better: there’s a PDF available of another book by Leonard de Vries – “the boys of the hobby club” which I never read but that turns out to have the same description of the Malabar transmitter as I remember of “het Jongens Radioboek”. Apparently mr. de Vries used the same paragraph in both these books.
The pdf is online at http://www.dbnl.org/tekst/vrie040jong01_01/vrie040jong01_01.pdf
A picture of the front cover of the original book (het jongens radioboek): http://members.home.nl/radiomorningstar/Zelfbouw%20radio_bestanden/boek1.jpg
I’ve pasted the relevant passage below. It is, of course, in Dutch. If you want me to translate it into English just say so – I’d be happy to help (it’s just that in case you already have this fragment, it’d be waste of time ;) )
(Before and after the fragment pasted below is a description of the transmitter on the Dutch side in Kootwijk, called “lange Gerrit” (Long Jerry) or PCG. )
regards,
Lúthien
– Jullie weet, dat Radio Kootwijk is opgericht om een draadloze communicatie
met Indië tot stand te brengen. Tot de wereldoorlog ging de berichtgeving via drie
kabels, een directe Engelse verbinding, een Amerikaanse kabel via Sjanghai en de
Philippijnen en één via Siberië. Toen in de eerste oorlogsmaand een kabelknooppunt
het eiland Yap in handen van de Japanners viel, konden we alleen nog maar van de
Engelse kabel gebruik maken. Dat betekende een grote vertraging en voor onze
regering was het onaangenaam, dat haar officiële telegrammen door de handen van
een censor van een oorlog-voerend land gingen. Een draadloze verbinding tussen
Indië en het Moederland,dat was de enige oplossing. De afstand van12.000 kilometer
was echter nog nooit overbrugd, zodat men voor een allesbehalve gemakkelijke taak stond.
– De draadloze brug met twee pijlers op een afstand van 12.000 kilometer moest
en zou er komen en onze regering gaf aan de firma Telefunken, die met succes in
Nauen een zender voor communicatie met Amerika had gebouwd, opdracht een
dergelijke zender voor Nederland te construeren.
– In Indië ging men ook aan de slag. Dr. Ir. C.J. de Groot bouwde een
booglampzender, die zijn gelijke niet had. In de omgeving van Bandoeng had Dr.
de Groot op de Malabar een geweldige kloof ontdekt, die bij uitstek geschikt was
om er een antenne over te spannen. Nooit heeft een antenne in de wereld hoger
gehangen dan deze: 600 meter boven de begane grond. Van de centrale van de
electrische tram in Batavia leende Dr. de Groot een dynamo, van de militaire
luchtvaartafdeling een vliegtuigmotor. Met moeite sleepte men al die zware spullen
langs de smalle bergpaadjes omhoog en tientallen problemen moesten nog worden
opgelost vóór het doorzettingsvermogen van Dr. de Groot zegevierde en de
booglampzender ingebruik kon wordengenomen. De booglamp was eengroteketel,
waarin tussen een watergekoelde electrode van koper en een roterende electrode van
kool en in een atmosfeer van waterstofgas de lichtboog brandde.
– Wat jullie misschien interesseert: de booglamp was een zelfmoordenaar, die per
seconde 30.000 doden stierf. Hij was in serie geschakeld met een sterke
electro-magneet, die, zodra de lichtboog ontstond, de boog aantrok, de boogvlam
wegzoog en daardoor uitdoofde. Door de verbroken verbinding verdween onmiddellijk
het magnetisme, waarna door de lading van een condisator de boog weer ontstoken
werd. De magneet werd weer magnetisch, de boog doofde weer en dat spelletje
herhaalde zich 30.000 maal per seconde. Deel dat op de afstand, die de radiogolven
in één seconde afleggen, 300.000 kilometer, en je krijgt de golflengte van de
booglampzender: 10 kilometer. De afmetingen van de antennespoel maakten het dan
ook noodzakelijk er een apart huisje voor te bouwen. Op technisch gebied vormde
deze boogzender jarenlang een wereldsensatie.