Size That Matters

I think we all agree that fairness should be uphold in any attempts to reveal historical facts. It goes the same with Radio Malabar that was said by cdvandt.org as “Worlds most powerful arc transmitter ever”. I kinda turn that someway for the tag of this site: “digital archeology of the biggest transmitter ever”. Now, the question is: was it really that powerful ? that big ? I have read two books on the history of Wireless Communication (I am going to mention the titles on the next entry of this site) and there’s no mention whatsoever about Radio Malabar. I browse through and search using Malabar, Dutch Indies, Netherland, Indonesia, de Groot, etc: all come with no result. Has Radio Malabar been ignored in the history of wireless communication ?

Perhaps it’s gonna take more than just two books to answer the question. However it is imperative for me now to reveal anything matters with its size. I could have been straight with the data, but since the source is in Dutch, my chance is only by using Google Translate which more than often resulting nothing but gibberish. So, what I do is to present the original text I got from this site. OK, I could just make a guess from the English translation, but for the sake of accuracy I would just leave it original. I wish someone with fluency in Dutch could translate it … :(
—
Het idee van een rechtstreekse verbinding tussen het voormalig Nederlandsch Oost-Indië en het Moe- derland is in 1916 ontstaan in de vorm van een dissertatie van Ingenieur de Groot. De eerste luister- proeven vonden plaats met geleende Telefunken-ontvangers. Na bevredigende resultaten bij de ont- vangst van verschillende Europese en Amerikaanse zenders werden besprekingen gevoerd over geschikte frequenties en zendvermogens. Teneinde meer gegevens te verzamelen begon men met proefuitzendingen met een 100 kW Poulsen-Vonkenzender van de Federal Telegraph Company enmet een provisorische antenne aan een ballon bevestigd. Het bleek dat de resultaten echter niet bevre- digend waren, zodat dr. De Groot – die met de onderzoekingen belast was – een reusachtige kloof in het bergmassief uitkoos van de Goenoeng Malabar met 2 berguitlopers als natuurlijke ophangpunten voor zijn antenne. Als stroombron diende de enige reserve-dynamo van de Bataviasche Tramweg My (beschikbaar gesteld door OM v.d. Horst, redactie PK-jaarboek ’82); aangedreven door een 125 pK sterke vliegtuigmotor van de Militaire Aeronautische Dienst.
Dr. De Groot had inmiddels een gigantische vonkzender van 2400 kW vermogen geconstrueerd. Al- leen al het gewicht van de magneten bedroeg meer dan 180 ton, het spoelenmateriaal ongeveer 20 ton. Een groot koelwaterbekken voor het hoofdgebouw in de kloof diende voor afvoer van de warmte. De voor de zender benodigde waterstof werd in elektrolytische waterstofgeneratoren gemaakt. De zendfrequentie was 15.600 meter; het golfbereik lag tussen 7800 en 18.000 meter. Dit zen- dertype werd in dubbele uitvoering geïnstalleerd en verder met ,,kleinere” zenders aangevuld. Zo werden er nog twee lichtkogelzenders van ieder 200 kW vermogen geplaatst, evenals een Telefunken- machinezender van 400 kW vermogen.
De nieuw geconstrueerde antennes hadden eveneens geweldige afmetingen. De grote langegolf-an- tenne werd door 5 over de kloof gespannen duimse stalen kabels van wel zo’n 2000 meter gedragen. De ophangpunten op de beide uitlopers van de Goenoeng Malabar bevonden zich ongeveer 900 meter boven het station. Vijf door motoren aangedreven lieren aan de zuidzijde, en overeenkomstige toe- standen met tegengewichten aan de noordelijke, dienden tot het constant houden van de trekspanning van 10.000 kg. De eigenlijke antennedraden bestonden uit met koperdraad omwikkeld non-ferro dra- germateriaal van 7/8 duimsterkte. Door het hiermede bereikte grote oppervlak kreeg men te maken met corona-effecten. De bevestiging aan de dragerkabel vond plaats op 700 meter hoogte middels 2 meter lange isolatoren.
Op 5 mei 1923 werd het bedrijf officieel geopend. Desondanks werden niet alle verwachtingen ver- vuld, hoewel naar vele landen kontakten konden worden gelegd.
—
Should there be anyone out there capable of translating the above text in good English, please do that in the comment section (click “leave a comment” of this entry). Thanks!

Mr. Bombeeck: The Last Dutch Soldier of Radio Malabar

I should have met him, but now it’s too late. When I came to Gunung Puntang (A sub district where RM is located) a week ago, I was told by an officer at the gate that there used to be a Dutch man in wheelchair who came there regulary. Unfortunately, he passed away in December 2011. He wasn’t sure about his name and said it could be ‘Josef’. One thing that crossed my mind was that I could ask some people where ‘Mr. Josef’ lived, see his family (he was married with a local woman), and If I was lucky I could get some infos and photos of him and anything to do with RM.

I did asking around. A clue was that he lived near a gateway down the road from Gunung Puntang. After some strange bad rapport from ojek drivers (motorbike transportation) in Palalangon, I and two friends who were with me in the trip, were led to a house about a half kilometer away by one of the driver who knew him as ‘Bombek’. Sadly, nobody in the house but the servant. Even the servant (an old woman) didn’t know a thing about Mr. Josef. She said that the lady of the house went out of town.

My search has found a website that contains this :
Oh yes. I recognize that white metalwork for the house fence. I believe I have visited the right house back then. Turned out that his name was Josephus Franciscus Nicolass and Bombeeck was his nickname. I feel indebted to the website owner and have sent a message to him thru Facebook.
The next time I go to Gunung Puntang, I’ll make sure I pay a visit to his family.